ΤΥΠΙΚΑ ΤΕΛΕΤΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

 

ΜΙΑ ΜΕΛΕΤΗ  ΤΟΥ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟΥ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΟΡΤΑΣΜΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΕΛΕΤΩΝ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΠΑΡΑΤΙΘΕΤΑΙ ΕΔΩ . ΜΙΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΥΛΙΚΩΝ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΟ,  ΤΟΝ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ  , ΤΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ , ΤΗΣ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑΣ , ΤΩΝ ΥΜΝΩΝ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΤΕΛΕΤΗ
Αυτά θα τα βρείτε στον ενδιαφέρων σύνδεσμο  https://theancientwebgreece.wordpress.com/2015/06/09/%CF%84%CF%85%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%81/

ΤΕΛΕΤΗ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΥ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟΥ

Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο είναι μια από τις δύο μεγάλες Ηλιοστατικές Κοσμικές Πύλες, καλούμενη και Πύλη των Αθανάτων.
Μεταξύ της 21ης και 22ας Δεκεμβρίου βιώνουμε την μεγαλύτερη νύχτα του έτους.

Ο Ήλιος μας έχει φθάσει στο απώτατο νότιο σημείο της φαινομενικής τροχιάς του και φαίνεται να »σταματά» για τρείς ημέρες. Στη Ανατολή της 25ης Δεκεμβρίου ο Ανίκητος Βασιλέας Ήλιος Ανατέλλει Θριαμβευτής, κατανικώντας το σκοτάδι.

Εμείς όντας μέρη τού Σύμπαντος συμμετέχουμε, εορτάζοντας τούς κύκλους και τους ρυθμούς του. Ευχόμεθα ο Νοητός Ήλιος να φωτίζει το Νου μας, την Ψυχή μας και να χαρίζει Υγεία στο Σώμα μας.
Ας στολίσουμε τα δένδρα της υπαίθρου με ταινίες, χρωματιστά ομοιώματα του Ήλιου, κουδουνάκια, χρωματιστά ζυμαράκια αστέρων, λυχναράκια.

Ας σβήσουμε τα φώτα μεταξύ 21ης και 22ας Δεκεμβρίου για να βιώσουμε πράγματι την μεγαλύτερη νύχτα του έτους κι ας σηκωθούμε στην Ανατολή του Ήλιου μας στις 25 Δεκεμβρίου να τον υποδεχθούμε!

Μεταθανάτια Ζωή: Ποιες ήταν οι απόψεις των Ελλήνων φιλοσόφων για το «μετά»

Ο λεγόμενος «Μονοθεϊσμός» έχει επικρατήσει, εκεί που έχει επικρατήσει, με κύριο εργαλείο του την ομολογουμένως υπεραποδοτική διαχείριση του ανθρώπινου φόβου.

Εκείνο που κατεξοχήν φοβούνται οι αφιλοσόφητοι άνθρωποι είναι η «απώλεια», η «ανυπαρξία» και όλοι οι ανάλογοι όροι που ωστόσο σε συμπαντικό επίπεδο στερούνται νοήματος, αφού τίποτε μέσα στο Είναι δεν μπορεί να «απωλεσθεί».

Καμία απολύτως «απώλεια» δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα σε ένα δεδομένο και άφθαρτο σύνολο, το οποίο απλώς φιλοξενεί μέσα του μία ατελείωτη αλλαγή μορφών και καταστάσεων.

Ο αφιλοσόφητος άνθρωπος στην πραγματικότητα αγωνιά για το εάν ή όχι θα απωλέσει το πρόσκαιρο όσο και ασήμαντο «εγώ» του.