Σπάρταθλον

Σπάρταθλον, 1986

Διεθνής αγώνας υπερμαραθωνίου δρόμου 245,3 χιλιομέτρων, με αφετηρία την Αθήνα και τερματισμό τη Σπάρτη. Διεξάγεται κάθε χρόνο από το 1983 την τελευταία Παρασκευή του Σεπτεμβρίου, σε ανάμνηση του κατορθώματος του Αθηναίου ημεροδρόμου Φειδιππίδη, τον οποίον έστειλαν οι Αθηναίοι στρατηγοί στη Σπάρτη για να ζητήσει τη βοήθειά της εν όψει της μάχης του Μαραθώνα με τους Πέρσες (490 π.Χ).
Η ιδέα για τη δημιουργία του αγώνα οφείλεται στον βρετανό σμήναρχο Τζον Φόντεν, ο οποίος θέλησε να επαληθεύσει την εξιστόρηση του περιστατικού από τον Ηρόδοτο, που αναφέρει ότι ο Φειδιππίδης διήνυσε την απόσταση Αθήνα - Σπάρτη πεζός μέσα σε δύο ημέρες. Θα επιχειρήσει να διανύσει τη διαδρομή του Φειδιππίδη μαζί με τέσσερις φίλους του στις 8 Οκτωβρίου 1982 και σε λιγότερο από 40 ώρες θα τερματίσουν αυτός και δύο από τους φίλους του στο άγαλμα του Λεωνίδα στη Σπάρτη, επαληθεύοντας πανηγυρικά τη διήγηση του «πατέρα της ιστορίας». Από την επόμενη χρονιά το «Σπάρταθλον» ήταν γεγονός, με διοργανωτή τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό «Διεθνής Σύνδεσμος Σπάρταθλον».

Η Μάχη του Μαραθώνα

Περίφημη μάχη, που έγινε τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο του 490 π.Χ. στην πεδιάδα του Μαραθώνα, μεταξύ των Αθηναίων και των Πλαταιέων με αρχηγό τον Μιλτιάδη και των Περσών με αρχηγούς τον Δάτι και τον Αρταφέρνη. Η κύρια πηγή πληροφόρησης για τη Μάχη του Μαραθώνα, όπως και για το σύνολο των Περσικών Πολέμων, παραμένει ο Ηρόδοτος, ο αποκαλούμενος «πατέρας της ιστορίας». Όσον αφορά την ακριβή ημερομηνία της μάχης, ο Γερμανός φιλόλογος Φίλιπ Άουγκουστ Μπεκ (1785 -1867) πρότεινε το 1855 τη 12η Σεπτεμβρίου, η οποία από τότε επικράτησε ως η συμβατική ημερομηνία για τη Μάχη του Μαραθώνα.

Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας

Ονομαστή ναυμαχία της αρχαιότητας, που διεξήχθη στις 28 ή 29 Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ. (υπάρχει και η εκδοχή της 22ας Σεπτεμβρίου) στο στενό της Σαλαμίνας, κατά την οποία οι Έλληνες, με μικρές δυνάμεις, αλλά με άριστη τακτική, κατατρόπωσαν τον πανίσχυρο στόλο των Περσών.
Μετά την πτώση των Θερμοπυλών, οι Πέρσες του Ξέρξη προχώρησαν προς την Αθήνα, την οποία κατέλαβαν εύκολα, γιατί οι Αθηναίοι την είχαν εγκαταλείψει. Είχαν πάρει χρησμό από το μαντείο των Δελφών, πως μόνο «τα ξύλινα τείχη» θα τους έσωζαν και τέτοια θεώρησαν τα καράβια τους, στα οποία και κατέφυγαν. Μερικοί μόνο γέροντες, μη θέλοντας να ακούσουν τον Θεμιστοκλή ότι τα «ξύλινα τείχη» ήταν τα καράβια, έμειναν στην Αθήνα, κλείστηκαν στην Ακρόπολη κι έφτιαξαν γύρω πραγματικά ξύλινα τείχη. Όπως ήταν επόμενο, όταν έφθασαν οι Πέρσες, τούς σκότωσαν κι έκαψαν την Αθήνα. Σχεδόν με την είσοδο των Περσών στην Αθήνα, αγκυροβόλησε στον όρμο του Φαλήρου και ο περσικός στόλος, έχοντας παραπλεύσει την Εύβοια και το Σούνιο.

Η Μάχη των Πλαταιών

Τον Αύγουστο του 479 π.Χ. (στις 27 Αυγούστου, κατά μία εκδοχή) οι Έλληνες νικούν του Πέρσες στην πεδιάδα των Πλαταιών και εξαφανίζουν οριστικά την περσική απειλή από τον ελλαδικό χώρο.
Ο Περσικός στρατός υπό τον Μαρδόνιο, αφού ξεχειμώνιασε στη Θεσσαλία, ετοιμάσθηκε την άνοιξη του 479 π.X. να επιτεθεί εκ νέου κατά της Αθήνας. Προτού όμως ξεκινήσει, ο Μαρδόνιος έστειλε στην Αθήνα το σύμμαχό του και υποτελή βασιλέα της Μακεδονίας, Αλέξανδρο Α', με συγκεκριμένες προτάσεις ειρήνης. Πρότεινε στους Αθηναίους να γίνουν σύμμαχοί του κι αυτός θα αναλάμβανε όχι μόνο να ανοικοδομήσει την κατεστραμμένη πόλη και τους ναούς της, αλλά θα τους καθιστούσε ηγεμόνες της Ελλάδας.